کاروان

دلم گرفته ....... نمیدانم چرا ! رمقی برای

نوشتن ندارم . دلم میخواد برم و گم و گور

بشم . بدانند کجایم که نگرانم نباشند ولی

دنبالم نیایند هیچوقت . کنار یک جرعه آبی ...

آلونکی بی سایبان ..... سایه نمیخواهم ! از

هرچه سیاه هست بیزارم . دلم میخواد چشمم

به نقطه ای خیره شود در عمق نیستی ...

میخوام در درون خاطراتی سپید و مه آلود کفن

حیات را از تن پاره کنم . دلم میخواد برم ... از

همه هستی بسوی کمال نیستی . قدم هایم

نمی لرزند دستانم خالیست فقط ! خسته ام .

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٤٧ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/۱۱/۳